M.L.M. (Marcel) Urlings werd geboren in Beek-Kelmond op 4 juli 1950 en is een Nederlandse luitenant-generaal b.d. Hij was de laatste Bevelhebber der LandStrijdkrachten (BLS) in de geschiedenis van de Koninklijke Landmacht.

In 1969 begon Marcel Urlings met een studie aan de Koninklijke Militaire Academie te Breda. Na deze opleiding werd hij geplaatst bij het 11e Geniebataljon in Wezep. Van 1977 tot 1979 was hij werkzaam bij de sectie Plannen van het Genie Opleidingscentrum te Vught. Later werd hij bevorderd tot kapitein en werd plaatsvervangend commandant van de 12e Pantsergeniecompagnie te Nunspeet. Hij bekleedde die functie tot 1982.

Hij studeerde aan de Hogere Krijgschool en volgde de cursussen Stafdienst en Hogere Militaire Vorming. Van 1984 tot 1988 was hij werkzaam bij de directie Personeel van de Koninklijke Landmacht in de rang van majoor. Achtereenvolgens werd hij benoemd tot plaatsvervangend hoofd sectie Algemeen Beleid en hoofd sectie Plannen.

Van 1988 tot 1990 werd hij geplaatst bij de afdeling Plannen bij de Landmachtstaf in de rang van luitenant-kolonel.

In 1990 werd hij benoemd tot commandant van het 11e Geniebataljon in Wezep. In het voorjaar van 1991 neemt Urlings deel aan de operatie Provide Comfort. In Noord-Irak voert hij het bevel over een geniebataljon dat met het 11e Geniebataljon als kern verantwoordelijk is voor het verlenen van humanitaire hulp aan Koerdische vluchtelingen.

Bevorderd tot kolonel wordt hij in april 1992 chef-kabinet van de Chef-DefensieStaf (CDS).

Van 1994 tot medio 1995 studeerde hij aan het US Army War College te Carlisle (Pennsylvania). In de rang van brigadegeneraal verbleef hij van 17 juli 1995 tot 6 april 1998 als souschef Beleid en Bedrijfsvoering bij de Directie Materieel van de Koninklijke Landmacht.

In de periode van 24 april 1998 tot 22 maart 2000 werd hij bevorderd tot generaal-majoor en aangesteld als plaatsvervangend bevelhebber der Landstijdkrachten. Vervolgens werd hij bevorderd tot luitenant-generaal en benoemd tot commandant van het Eerste Duits-Nederlandse Legerkorps te Munster (Nedersaksen).

In augustus 2002 werd hij benoemd tot Bevelhebber der LandStrijdkrachten (BLS). Als BLS krijgt hij te maken met de zogenoemde Boze Baretten. In 2003 besloot de Legerraad een nieuw uniform in te voeren met een baret die erg veel lijkt op de baret van het Korps Commandotroepen. De Commandotroepen dagen de legerleiding voor de rechter en beginnen een slepende bodemprocedure. In 2005 besluit Urlings de nieuwe baret af te schaffen.

Op 5 september 2005 droeg hij het bevel over aan de commandant der Strijdkrachten generaal Dick Berlijn en nam op 9 september afscheid van de Landmacht.

Onderscheidingen

• Officier in de Orde van Oranje-Nassau met de Zwaarden.
• Herinneringsmedaille Multinationale Vredesoperaties (HMV4).
• Onderscheidingsteken voor langdurige dienst als officier, met cijfer XXX.
• Landmachtmedaille.
• Kruis voor de Tweedaagse Militaire Prestatietocht.
• Grosses Verdienstkreuz van Duitsland.
• Commandeur Orde van Verdienste van Frankrijk.
• Kruis in de Orde van Victorie van Chili.